Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔEΙΧΝΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΟ: ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΥ ΜΟΝΑΧΙΚΟΙ, ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ, ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑμεΑ

ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΟ ΨΕΜΑ, ΑΠΟΤΕΛΛΕΙ ΜΙΑ 

ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΜΟΝΑΧΙΚΩΝ, ΑΝΗΜΠΟΡΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑμεΑ, ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΑΦΗΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΑΒΟΗΘΗΤΟΥΣ, ΕΡΜΑΙΑ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ ΤΟΥΣ.
ΠΕΤΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ 3500 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ, ΣΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΕΣ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ (ΜΕ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΡΗΤΗΡΙΑ ΜΕΣΩ ΑΣΕΠ) ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΛΛΙΠΏΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΚΡΊΤΩΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ.....

 «η παροχή κοινωνικής φροντίδας και προστασίας πρωτίστως αποτελεί ευθύνη του κράτους και παρέχεται χωρίς διακρίσεις σε κάθε άτομο που βρίσκεται σε κατάσταση ανάγκης (Φεκ 236/1998). Ιδιαίτερα δε σε περιόδους οικονομικής κρίσης το κράτος  οφείλει να οργανώνει και να ενισχύει ένα δίκτυ κοινωνικής προστασίας για τις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού!»

Με ποια λογική λοιπόν η πολιτεία,  με τις τρέχουσες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας, με τη φτώχεια να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις, επιλέγει να δώσει 58.000.000 εκ. εξασφαλισμένα χρήματα από τα ασφαλιστικά ταμεία για  την φροντίδα των ηλικιωμένων και ΑΜΕΑ στους Ιδιώτες, στην αβεβαιότητα του ιδιωτικού κανιβαλισμού, αντί να συστήσει μια υπηρεσία της πολιτείας και των Δήμων με το υπάρχον προσωπικό, που σε δύσκολους καιρούς για τη χώρα δίνουν ανάσα και ελπίδα στον πολίτη?